Zastosowanie inuliny w produktach spożywczych ma dwa aspekty. Pierwszym z nich jest aspekt badawczy. W czasopismach naukowych można znaleźć szereg publikacji dotyczących zastosowania inuliny jako zamiennika tłuszczu, cukru, substancji żelującej, zagęszczającej, a nawet emulgującej.
 

Producenci często zasłaniają się tajemnicą produkcji, nie mają bowiem obowiązku informowania konsumentów, że stosują ten dodatek. Ponieważ znajomość słowa inulina nie jest powszechna, a nawet może być mylona ze słowem insulina, wielu producentów stosuje na etykietach bezpieczniejsze i zgodne z prawdą określenie „błonnik pokarmowy”. Ponadto osobną kwestią jest zastosowanie inuliny w produkcji w Polsce i w innych krajach. Stosunkowo wysoka cena inuliny sprawia, że wielu polskich producentów żywności preferuje zastosowanie innych składników czy dodatków do żywności, wiedząc, że dla większości konsumentów podstawowym kryterium wyboru produktów jest cena.

dr hab. inż. Paweł Glibowski

Zdjęcie: www.sxc.hu