Okoliczności ustanowienia prawa czystości są dość dobrze poznane. Bezpośrednią przyczyną jego wprowadzenia była zbyt duża dowolność w piwowarskich normach co owocowało całą masą eksperymentów, które nie zawsze kończyły się sukcesem. Dodawanie zamiast chmielu ziół, korzeni i innych przypraw sprawiało, że ówcześni konsumenci byli co i rusz zaskakiwani smakiem i aromatem, który nijak nie licował z ich wyobrażeniem o trunku jakim jest piwo.

Bawarskie Prawo Czystości

Jęczmień i żyto było w tych czasach trudno dostępne i używane przede wszystkim przez piekarzy, toteż próby zastępowania tych składników innymi skrobiowymi surowcami także miały miejsce. Aby jednoznacznie określić normy warzenia piwa a także jego cenę, bawarski książę Wilhelm IV wspólnie z młodszym bratem Ludwikiem X ustanowił 23 kwietnia 1516 roku w mieście Ingolstadt prawo regulujące piwowarskie normy. Wcześniej od XI do XIV wieku podejmowano próby wdrażania podobnych reguł jednak nigdy nie miały one zasięgu ogólnokrajowego tak, jak w przypadku Reinheitsgebot.

Treść prawa w polskim przekładzie brzmi mniej więcej tak:

„»Jak latem i zimą piwo warzyć i szynkować należy«

Za radą naszego Sejmu Krajowego zarządzamy, stanowimy i pragniemy, żeby odtąd wszędzie w Księstwie Bawarskim, zarówno na wsi jak i w miastach i na targowiskach nie posiadających szczegółowych zarządzeń, od św. Michała do Grzegorza , podawano i szynkowano pod groźbą niżej wymienionej kary kwartę lub czarę za nie więcej niż feniga monachijskiego, zaś od Grzegorza do Michała kwartę za nie więcej niż dwa fenigi, a czarę za nie więcej niż 3 halerze.

Kto by jednak inne piwo niż marcowe warzył lub posiadał, nie może w żadnym razie szynkować i sprzedawać kwarty drożej niż za feniga. W szczególności chcemy, by odtąd wszędzie w naszych miastach, wsiach i na targowiskach do żadnego piwa nie używano i nie dodawano nic innego niż jęczmień, chmiel i wodę. Kto by to zarządzenie świadomie naruszył i nie przestrzegał, ten przez odpowiedni sąd bezwzględnie ukarany zostanie każdorazowo konfiskatą piwa.

Gdyby jednakże karczmarz zakupił w jakimś browarze w naszych miastach, wsiach i na targowiskach jedno, dwa lub trzy wiadra piwa i szynkował prostemu ludowi, to jest jemu jedynie i nikomu innemu dozwolone i niezabronione podawać i szynkować kwartę lub czarę tego piwa za jeden halerz więcej niż powyżej zostało ustalone.” (źródło: Wikipedia).

Cały artykuł został opublikowany w nr 3/2014 magazynu "Agro Przemysł"
Fot.: www freeimages.com