Czech Pils to klasyk nad klasykami. U początków swej zawrotnej kariery, w drugiej połowie XIX wieku, stanowił największe osiągniecie nowoczesnego – rzec można – naukowego piwowarstwa. To właśnie Pils stał się symbolem pierwszej piwnej rewolucji, która wybuchła dzięki sprzężeniu wiedzy naukowej, szlachetnych odmian chmielu oraz stosowania bardzo jasnego słodu. Dzięki pilsowi piwo stało się jednym z najpopularniejszych napojów na ziemi. Setki, tysiące, a w końcu miliony ludzi ulegli temu niezobowiązującemu czarowi złotego piwa pokrytego czapą kremowej piany, którego smak był doskonałym zespoleniem cech płynących ze słodu i chmielowego charakteru.

Czech Pils jest jak czeska Praga. Pomysł, żeby wyskoczyć tam na kilka dni może zrodzić się w chwilę. Uwarzenie naszego pilsa też przyszło spontanicznie. Praga – niedaleko, więc cóż może powstrzymać przed wypadem. Pils – po pierwsze powinien być w ofercie każdego szanującego się browaru, który na sercu ma tradycję, a po drugie, mamy przecież już wiedzę z innych lagerów, jak warzyć dobre i czyste w profilu piwa dolnej fermentacji.

Może się wydawać, że klasyczny Czech Pils to nic skomplikowanego, cztery składniki: woda, słód, chmiel i drożdże. Jednak nie ma tu miejsca na jakiekolwiek odstępstwa od klasycznych metod. Słód – klepiskowy, chmiele – europejskie i z obowiązkową obecnością chmielu Saaz (Żateckiego), dekokcyjne zacieranie, niespieszna dolna fermentacja, długie lagerowanie dla uzyskania czystego profilu. W zwiewnym, czystym profilu pilsa, nie ma miejsca na niedoskonałości. Każdy błąd, będzie jak fałszywa nuta w czasie koncertu wirtuoza. Jest zatem Czech Pils (na równi z Porterem Bałtyckim) egzaminem mistrzowskim.

Źródło i fot.: browarkormoran.pl