W skrzynce mailowej znalazłem wiadomość, która pokazała, że to czym się z Państwem dzielę ma sens i przynieść może wymierne efekty. Wszystko to za sprawą maila od nauczyciela przedmiotów zawodowych w jednej ze szkół gastronomicznych.

Przemiła Pani Profesor napisała do mnie, że zgodnie z planem zajęć rozpoczyna dział „piwo i piwowarstwo”. Ponieważ warunki w szkole mają – opisywane już przeze mnie – liczne ograniczenia (nawet w ramach praktycznej nauki zawodu!) zaczynają się od internetowego reserch’u. W jego ramach uczniowie mają poszerzyć horyzonty, liznąć wiedzy, a może nawet posiąść nieco tej w szkole zakazanej. To taki wybieg, żeby można było przekazać treści jakich szkoła nie dopuszcza, wszak bezpośredni nadzór działań w internecie jest niemożliwy. Finałem surfowania po interencie jest dyskusja i wymiana zdań.

Podobno w tym roku, jak zawsze, dyskutowano na temat piw rzemieślniczych i koncernowych, kulturze piwa, piwnych mitach powielanych na wielu stronach. Jednak jeden z uczniów wśród facebookowych profili „zabłądził” na KIERUNEK SPOŻYWCZY i publikowane tam linki do „Zdaniem Błażewicza”. Zapytał dlaczego ten facet pisze, że w czasie nauki nie będzie mógł dowiedzieć się wszystkiego, czego chce i może potrzebować?

Nie wiem jaka była odpowiedź Pani Profesor. Wiem natomiast, że skontaktowali się ze mną i zapytali, czy porozmawiamy o piwie. Żeby nie było dodatkowych problemów ustaliliśmy, że spotkamy się w browarze, aby poznać wszystko od podszewki. W ten sposób – dzięki organizacji zajęć w terenie – nie tylko udało się obejść szkolne ograniczenia, ale jednocześnie wejść z nimi w sam środek produkcji.

Zatem czekam na moich uczniów! Czekam w poczuciu spełnienia społecznej roli moich tekstów. I na koniec pozwolę sobie na parafrazę powiedzenia o Górze i Mahomecie – „nie mogło piwo do szkoły, to przyszła szkoła do piwa”!