Zapytaliśmy o to Michała Fijałkowskiego, dyrektora zarządzającego z Browaru Czarny Kot. „Różnica jest ogromna. Piwa reklamowane w mediach, produkowane przez duże kompanie piwowarskie, z piwem leżakowanym nie mają nic wspólnego. Charakteryzują się tym, że produkowane są taniej i w szybkim tempie – takie piwa powstają w ciągu dwóch dni. Alkohol dodawany jest sztucznie, nie zachodzą tu procesy fermentacji. Piwo regionalne, które jest warzone w tradycyjny sposób, przede wszystkim cechuje długi proces leżakowania. Zazwyczaj trwa on od trzech do czterech tygodni. W takim piwie muszą zadziałać naturalne procesy fermentacji, a to niestety trwa. Wykorzystuje się w nim drożdże, które muszą mieć czas, aby pracować. I tego procesu się w żaden sposób się nie przyspieszy. Różnica jest także w Samku.

Piwa regionalne są wytwarzana z dużo większego BLG (jednostka określająca stężenie ekstraktu w beczce) Dlatego smak piw regionalnych w porównaniu do innych jest zdecydowanie bardziej wyrazisty. W takich piwach są wyczuwalne różne tzw. „bukiety”, co zdecydowanie poprawia jakość i daje możliwość delektowania się trunkiem. Żartobliwie wśród piwowarów mówi się, że dobrego fachowca poznajemy po tym, jak uwarzy pilsa (typ piwa dolnej fermentacji) . Jeśli nie umie togo robić, to nie jest prawdziwym piwowarem. I co ważne, po spożyciu piwa leżakowanego kolejnego dnia czujemy się dobrze, bez bólu głowy czy innych dolegliwości żołądkowych.” Czasem warto zapłacić więcej :)