Kolejny sposób innowacyjnego wykorzystania odpadów browarniczych, oprócz młóta również chmielin, to wyrób cegieł. Odpady browarnicze dodawane do gliny pozwalają uzyskać mocne cegły o lepszych właściwościach izolacyjnych. Resztki zużytego w procesie warzenia piwa ziarna, wysłodziny, pozwalają uzyskać cegły, z których powstaną cieplejsze domy. Jednocześnie sam proces ich wytwarzania staje się bardziej przyjazny środowisku. Badania przeprowadzone na politechnice w Tomar (Portugalia) wykazał, że dodatek 5% odpadów browarniczych do gliny przy produkcji cegieł pozwolił na uzyskanie produktu końcowego, który okazał się równie mocny, jak produkt tradycyjny. Jednak dzięki większej porowatości uzyskane cegły zawierały więcej powietrza, dzięki czemu zbudowana z nich ściana zatrzymywała ciepło o 28% lepiej niż tradycyjna.

Kolejną innowacją w wykorzystaniu młóta browarniczego jest wykorzystanie ich jako bazy do stworzenia mieszanki, która następnie zostanie wykorzystana do produkcji sztućców jednorazowego użytku. Prace nad takim wykorzystanie młóta prowadzone są przez firmę FriendlyKnife. Wydaje się, że proces produkcji mieszanki jest mało skomplikowany: zużyte, mokre ziarna są prasowane pod bardzo wysokim ciśnieniem przed zmieszaniem z innymi (naturalnymi) składnikami w celu uzyskania unikalnej mieszanki, która jest następnie formowana. Jednak nie do końca to takie proste, ponieważ aby wytworzyć dokładnie takie przedmioty, jakie oczekujemy, należy znaleźć odpowiedni skład mieszanki i upewnić się, że proces produkcji jest odpowiednio dostosowany. Obecnie w dobie odchodzenia od plastikowych przedmiotów jednorazowego użytku badania te nabierają większego znaczenia. Być może w przyszłości browary same ze swoich odpadów będą sobie produkować opakowania.
Lokalny, amerykański browar Five & 20 Craft Spirits and Brewing poszukując nowych metod zagospodarowania odpadów organicznych, wszedł w partnerstwo z farmą ryb TimberFish Technologies. W wyniku współpracy powstał projekt wykorzystania odpadów w hodowli świeżych ryby. To bardzo ciekawy sposób zagospodarowania bioodpadów z browaru, biorąc pod uwagę ilość zużytego ziarna pozostającego po produkcji piwa.

Drożdże
Bardzo wartościowym produktem uboczny powstającym w browarze są drożdże mogą być wykorzystywane w postaci suchej, płynnej lub sprasowanej. Po separacji, kilkukrotnym przemyciu i zagęszczeniu na filtrach mogą być użyte jako drożdże spożywcze, natomiast po wysuszeniu powstają drożdże paszowe (zawierają duże ilości liazy i waliny, co znacząco podnosi wartość pasz) mogą też być wykorzystane jako drożdże w gorzelnictwie.
 
Chmieliny
Chmieliny, poza wykorzystaniem ich do produkcji cegieł, można wykorzystywać do produkcji papieru i papy, jako środek nawozowy oraz jak wszystkie odpady organiczne z browaru, jako dodatek do pasz.

Osady brzeczne
Osady brzeczne po oddzieleniu brzeczki i zmieszaniu ich z młotem mogą zostać przeznaczone do spasania zwierząt hodowlanych. Natomiast nieodgoryczone osady znajdują zastosowanie jako pożywka dla drożdży w gorzelnictwie bądź też w produkcji kleju.

Dwutlenek węgla
Część dwutlenku węgla wykorzystywana jest w procesie technologicznym do przetłaczania piwa, drożdży, jak również do obciągu piwa. Pozostała nadmiarowa część może zostać poddana skropleniu i zostać wykorzystywana w wytwórniach wód mineralnych oraz w innych gałęziach przemysłu spożywczego jako czynnik kriogeniczny w procesach schładzania czy też mrożenia, a także jako suchy lód do zachowania temperatury podczas dystrybucji wybranych produktów spożywczych.

Ziemia okrzemkowa
Ziemię okrzemkową po regeneracji zawracana zostaje do procesu produkcji, natomiast jej nadmiar wykorzystywany jest często jako pokrycie do rekultywacji terenów zdegradowanych i zdewastowanych.
Inne kłopotliwe odpady to odpady opakowaniowe: stłuczka, puszki i plastyki.

Odpady opakowaniowe
Obecnie branża piwna musi zmierzyć się nie tylko z takimi wyzwaniami, jak akcyza, podatek cukrowy czy wzrost kosztów produkcji, ale też z nowym systemem odpadowym wynikającym z Rozszerzonej Odpowiedzialności Producentów (ROP). W tym nowym systemie ważny jest obieg butelek zwrotnych, który mógłby z powodzeniem zostać rozszerzony na inne branże, bo cały sektor spożywczy staje w obliczu dużych wyzwań związanych z wdrożeniem dyrektyw UE dot. gospodarki o obiegu zamkniętym.

Dyrektywy
W Unii Europejskiej obowiązują dwie dyrektywy związane z opakowaniami – pierwsza z nich dotyczy rozszerzonej odpowiedzialności producenta z opakowania (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/852), druga nosi nazwę "Single Use Plastics" (2019/904). Pierwsza z nich określa, kto jest odpowiedzialny, za odzysk i recykling opakowań. Według tej Dyrektywy z odpady opakowaniowe są odpowiedzialni producenci, czyli wprowadzający je do obiegu konsumenckiego. Druga określa konieczność zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko.

Wprowadzenie tych dyrektyw powoduje konieczność zbudowania w całej UE, w tym w Polsce, systemu, dzięki któremu producenci będą mieli możliwość finansowania odzysku i recyklingu opakowań, gdyż staje się to ich odpowiedzialnością. Dodatkowo dyrektywa nakłada na producentów odpowiedzialność za edukację – wynika z tego, że z pieniędzy wpływających do systemu będzie trzeba również edukować konsumentów. Z szacunkowych obliczeń wynika, że są to potężne obciążenia, które będą musieli ponieść przedsiębiorcy, dlatego też najważniejsze dla całego przemysłu spożywczego, nie tylko browarów, będzie zbudowanie systemu zgodnie z zaleceniami dyrektywy. A dyrektywa mówi bardzo wyraźnie, że system ma być ekonomicznie uzasadniony, czyli, żeby opłaty nie były wyższe niż potrzeba do sprawnego działania tego systemu. Drugim bardzo istotnym zagadnieniem musi być transparentność dla przedsiębiorców, żeby wiedzieli, z czego wynikają ponoszone przez nich opłaty, a równocześnie, żeby mieli możliwość kontrolować wydatkowanie tych pieniędzy. Równie ważne jest, aby system zapewniał dostęp do surowców pochodzących z recyklingu, ponieważ nie chodzi jedynie o to, żeby sfinansować system odzysku, ale również o to, że surowce pochodzące z odzysku trzeba skądś wziąć. Cała trudność w tym, żeby system został tak skonstruowany, by z jednej strony odciążał konsumentów, czyli przenieść większość opłat związanych z recyklingiem na przedsiębiorstwa, ale jednak, żeby faktycznie przedsiębiorcy mieli dostęp do surowców pochodzących z recyklingu. Jeżeli ten warunek nie zostanie spełniony, to po pierwsze okaże się, że przedsiębiorcy będą płacić kary, pomimo że już zapłacili opłaty, a z drugiej strony pojawi się problem z wprowadzeniem opakowań na rynek, ponieważ nie będą one spełniać wymogów unijnych.

Zgodnie z założeniem Dyrektywy 2018/852 nie później niż do 31 grudnia 2025 r. co najmniej 65% wagowo wszystkich odpadów opakowaniowych zostanie poddane recyklingowi, oraz zostaną osiągnięte następujące minimalne wielkości docelowe recyklingu w odniesieniu do następujących określonych materiałów zawartych w odpadach opakowaniowych: 50% wagowo dla tworzyw sztucznych oraz aluminium, 70% wagowo dla szkła. Natomiast na koniec 2030 r. wartości te zostają podniesione do: 55% dla tworzyw sztucznych, 60% – aluminium; 75% – szkło.

Celem Dyrektywy Single Use Plastics jest zapobieganie wpływowi niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko, w szczególności na środowisko wodne, i na zdrowie człowieka oraz zmniejszanie tego wpływu oraz zachęcanie do przechodzenia na gospodarkę o obiegu zamkniętym z innowacyjnymi i zrównoważonymi modelami biznesowymi, produktami i materiałami, co przyczyni się także do efektywnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Dyrektywa ta mówi natomiast nie tylko o tym, że nie będzie można stosować plastikowych rurek, tacek, sztućców i innych tego typu rzeczy, ale określa również poziomy zbierania butelek np. PET i poziomy użycia recyklatu. W dyrektywie zostały zapisane poziomy surowców pochodzących z odzysku, które mają znaleźć się w produkcie końcowym np. od 2025 r. w butelce PET – poziom ten ma wynosi co najmniej 25%, a od 2030 r. co najmniej 30%, obliczane jako średnia dla wszystkich takich butelek na napoje wprowadzonych do obrotu na terytorium danego państwa członkowskiego.

***
Jest wiele możliwości wykorzystania odpadów z browarów, jednak praktycznie gospodarka odpadami powinna polegać głównie na ich unikaniu i zmniejszaniu ich ilości, a następnie na ponownym zużywaniu. Tak jak to od wielu już lat sugerują Dyrektywy Unijne. Hierarchia postępowania z odpadami niezależnie od gałęzi przemysłu czy też gospodarki komunalnej jest taka sama: w pierwszej kolejności należy zapobiegać powstawaniu odpadów, następnie minimalizować ich ilość, później prowadzić odzysk surowców znajdujących się w odpadach, kolejno przeprowadzać procesy unieszkodliwiania powstałych odpadów, a na samym końcu, jeśli już nic się nie da zrobić to dopiero je składować.