Przepisy prawne już na poziomie unijnym dopuszczają, że żywność może być niebezpieczna, jeżeli uważa się, iż jest szkodliwa dla zdrowia lub nie nadaje się do spożycia przez ludzi (art. 14 ust. 2 rozporządzenia 178/2002). W tym samym akcie prawnym, art. 3 ust. 1 rozporządzenia 178/2002 czytamy: „Podawanie informacji na temat żywności służy wysokiemu poziomowi ochrony zdrowia i interesów konsumentów poprzez zapewnienie konsumentom finalnym podstaw do dokonywania świadomych wyborów oraz bezpiecznego stosowania żywności, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań zdrowotnych, ekonomicznych, środowiskowych, społecznych i etycznych”. To zagadnienie znajduje odzwierciedlenie także w art. 7 rozporządzenia 1169/2011 dotyczącym rzetelnego informowania. Prawidłowe oznakowanie produktu stanowi więc, obok zapewnienia bezpieczeństwa mikrobiologicznego i fizykochemicznego, najważniejszy aspekt definiujący produkt jako „bezpieczny”.

Jak powinny zostać przedstawione obowiązkowe informacje o produkcie?
Zgodnie z przepisami obowiązkowe informacje na temat żywności powinny być:
•    dobrze widoczne,
•    być wyraźnie czytelne,
•    trudne do usunięcia (w stosownych przypadkach),
•    nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone lub przerwane jakimikolwiek innymi nadrukami, ilustracjami czy innym materiałem,
•    nie powinny wymagać od konsumentów otwarcia produktu w celu uzyskania dostępu do informacji.

Zagadnienie prawidłowego oznakowania produktu w kontekście jego bezpieczeństwa dotyczy nie tylko konsumentów będących alergikami, osób z nietolerancją danego składnika pokarmowego czy chorych. Na etykietach, w zależności od kategorii produktu, znajduje się bowiem szereg informacji niezwykle istotnych dla ogółu konsumentów, czyli każdego z nas – niezależnie od stanu zdrowia.
Każdy zapis wymagany prawem jest ważny. Nie bez powodu powstały przecież przepisy, które wymagają umieszczenia wymaganego zapisu, często w ściśle określonej formie, na opakowaniu lub w przypadku produktów nieopakowanych – w miejscu bezpośrednio dostępnym dla konsumentów. Nie wszystkie zapisy jednak pośrednio lub bezpośrednio wpływają na bezpieczeństwo produktu spożywczego. Przykładowo, jeżeli produkt, co do którego przepisy wymagają wskazania kraju pochodzenia, nie zostanie oznakowany lub podany zostanie inny kraj pochodzenia niż jest w rzeczywistości, będziemy mówić o wprowadzeniem konsumenta w błąd, natomiast nadal będzie to produkt bezpieczny. Nie można tego jednak powiedzieć o produkcie, który został błędnie oznakowany jako „produkt bezglutenowy”. W takim przypadku wpływ na zdrowie konsumenta jest oczywisty.

Jakie informacje są zatem istotne z punktu widzenia zdrowia konsumenta i powinny znaleźć się na opakowaniu środka spożywczego:
- oświadczenia zdrowotne i żywieniowe,
- wartości odżywcze – zawartość cukrów (diabetycy), soli (osoby z nadciśnieniem tętniczym),
- informacja dla alergików oraz osób z nietolerancją poszczególnych składników żywności (zmiana surowca, niezamierzona obecność alergenów – alergeny w surowcach i półproduktach oraz pochodzące z linii produkcyjnej),
- trwałość produktu, warunki przechowywania i data zamrożenia;
- instrukcja przygotowania.