Bardzo mi się podobał. Nie był zbiorem znanych wyświechtanych frazesów powtarzanych w czasie corocznej letniej kanikuły. Tym razem tekst poszedł dalej. Pokazał jak wielką życiową przygodą piwo stało się dla konkretnych osób – chłopaków z browarów Pinta, Trzech Kumpli, czy Artezan.

 

Czego można było się spodziewać, chłopaki z pasją mówili o momencie zerwania z dotychczasowym życiem i rzuceniu się w wir piwnej rewolucji. Zdradzili też przy okazji, że nie zawsze ich pierwsze pomysły na piwo odpaliły i że to klienci swoimi wyborami w lokalach skorygowali ofertę browarów.

 

I wszystko wydawać by się mogło pięknie. Wszystko na chwałę piwa, jego jakości i smaku. Jeden tylko zgrzyt nie daje mi spokoju po tym tekście. Otóż bohaterowie tego artykułu samowładnie nadali sobie miano „strażników tajemnicy” i posiadaczy jedynej właściwej recepty na rozwój polskiego piwa.

 

Zrobiło mi się przykro, bo słowa, że browary regionalne (a nawet duże) podszywają się i kopiują ich pomysły, były chyba przesadzone! Co więcej uważam, że jeżeli piwo jest smaczne, bez wad i zadowala klientów nie ważne, kto je warzył. A jeżeli ktoś sięgnie po dobre piwo z browaru regionalnego, pewnie i z chęcią skieruje się po piwa z browarów rzemieślniczych. Nie widziałem też, żeby jakikolwiek browar regionalny zniechęcał piwoszy do kraftów…

 

Artykuł Forbes'a dostępny TUTAJ.

 

 

Fot. T. Niewęgłowski

 

"Zdaniem Błażewicza" to cykl cotygodniowych felietonów na naszym portalu. Wszystkie wpisy znajdziesz TUTAJ. Nie przegap żadnego tekstu - zapisz się na newslettera.