Zgodnie z art. 16 Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością materiałom i wyrobom przeznaczonym do kontaktu z żywnością musi towarzyszyć deklaracja zgodności stwierdzająca, że są one zgodne z przepisami Unii Europejskiej mającymi do nich zastosowanie, w tym przepisami szczegółowymi.
 

Po co deklaracja zgodności?

Celem deklaracji zgodności jest przede wszystkim potwierdzenie, że dany produkt jest zgodny z odpowiednimi wymogami przepisów prawa, w tym przepisów szczegółowych, o ile zostały ustanowione oraz dostarczenie klientowi informacji, które są dla niego niezbędne do ustalenia lub sprawdzenia zgodności produktu z właściwymi przepisami.

Deklaracja zgodności i dokumenty uzupełniające stanowią potwierdzenie prac służących ustaleniu zgodności wykonanych przez podmiot działający na rynku, uwzględniających ocenę ryzyka, w tym ocenę zagrożeń związanych z substancjami dodanymi do danego materiału lub obecnymi w danym materiale, a także ocenę ich potencjalnej migracji do żywności.

Informacje, jakie musi zawierać deklaracja zgodności, znajdują się w załącznikach do przepisów szczegółowych obejmujących tworzywa sztuczne, tworzywa sztuczne z recyklingu, aktywne i inteligentne materiały i wyroby oraz wyroby ceramiczne.
 

Deklaracja zgodności dla tworzyw sztucznych

Informacje, jakie musi zawierać deklaracja zgodności dla tworzyw sztucznych, muszą być zgodne z Załącznikiem IV Rozporządzenia (UE) nr 10/2011 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, takie jak:

- nazwa oraz adres producenta/dystrybutora wystawiającego deklarację;

- nazwa i adres producenta/dystrybutora, który wytwarza lub przywozi przedmiotowe wyroby;

- dane identyfikujące przedmiotowe wyroby (np. nazwa handlowa, rodzaj tworzywa sztucznego);

- data wystawienia deklaracji;

- potwierdzenie, że materiały lub wyroby z tworzyw sztucznych spełniają odpowiednie wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 10/2011 i w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004;

- odpowiednie informacje dotyczące wykorzystywanych substancji lub produktów ich rozpadu, dla których określone zostały ograniczenia lub wymagania – substancje, dla których określono limit migracji specyficznej (SML) lub maksymalnej zawartości (QM) lub potwierdzenie, że substancje spełniają wymagania w zakresie składu lub kryteriów czystości lub właściwości fizykochemicznych;

- odpowiednie informacje dotyczące substancji podlegających ograniczeniom w żywności (ang. dual use additives);

- wymagania dotyczące wykorzystania materiału lub wyrobu, takie jak:

• rodzaj lub rodzaje żywności, z jaką ma mieć kontakt dany materiał lub wyrób;
• czas i temperatura obróbki i przechowywania w kontakcie z żywnością;
• najwyższy stosunek powierzchni kontaktu z żywnością do objętości dla którego sprawdzono zgodność;

- w przypadku zastosowania bariery funkcjonalnej – potwierdzenie, że materiał lub wyrób jest zgodny z wymogami rozporządzenia (UE) nr 10/2011.

Deklaracja zgodności dla tworzyw sztucznych musi być wystawiana i przekazywana w całym łańcuchu dostaw dla substancji wyjściowych, takich jak monomery czy dodatki, półproduktów, takich jak granulaty tworzyw sztucznych czy też folie do dalszego przetwarzania oraz dla gotowych wyrobów z tworzyw sztucznych. Deklaracja musi być dostępna na wszystkich etapach wprowadzenia do obrotu handlowego z wyłączeniem sprzedaży detalicznej.

Producent, dystrybutor i importer materiałów i wyrobów końcowych musi zawsze wystawiać i dostarczać deklarację zgodności swojemu bezpośredniemu klientowi, a także musi opracować dokumenty uzupełniające dotyczące produkowanych lub importowanych przez podmiot produktów.

Stosujący materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością nie wystawia deklaracji zgodności, ale musi przechowywać dokumenty uzupełniające, w tym przekazane od dostawcy deklaracje zgodności, w których w odpowiedni sposób wykazano bezpieczeństwo danego materiału i wyrobu przeznaczonego do kontaktu z żywnością w odniesieniu do konkretnej żywności, z którą dany materiał lub wyrób jest stosowany. Ponadto podmiot stosujący materiały do kontaktu z żywnością musi zwrócić szczególną uwagę na przekazanie informacji konsumentom dotyczących sposobu przechowywania i postępowania z opakowaną żywnością w odniesieniu do warunków przechowywania i podgrzewania opakowanego środka spożywczego za pomocą odpowiedniego znakowania.

Cały artykuł został opublikowany
w numerze 4/2017 kwartalnika "Kierunek Spożywczy"