Dezynfekcja chemiczna wody (w tym chlorowanie) jest skuteczną metodą wyeliminowania zagrożeń związanych z obecnością i możliwością rozwoju mikroorganizmów. Jednak stosowanie związków chemicznych nieodłącznie jest związane z ich reaktywnością z innymi związkami występującymi w wodzie i powstawaniem tzw. produktów ubocznych dezynfekcji. Powstają one w wyniku reakcji chloru z naturalną materią organiczną, która pozostaje w wodzie nawet po zaawansowanych procesach jej oczyszczania.

Halogenowe związki organiczne

Spośród wszystkich poznanych halogenowych związków organicznych będącymi produktami ubocznymi chlorowania wody największą grupę, pod względem ich ilości, stanowią trihalogenometany (THM). Proces tworzenia się tych związków jest również najlepiej poznany, ponieważ zidentyfikowane zostały prawie 40 lat temu. Dopuszczalne stężenia tych związków w wodzie są regulowane przepisami prawnymi w wielu krajach, w tym w Polsce [12], [13], [16]. Drugą ważną grupą produktów ubocznych dezynfekcji są kwasy halogenooctowe (HAA – z ang. haloacetic acids), których powstawanie jest nieodłączną częścią tworzenia się THM [18]. Haloacedaldehydy stanowią kolejną grupę związków spośród poznanych produktów ubocznych, z których wodzian chloralu (CH – z ang. chloral hydrate) jest najczęściej oznaczany i opisywany w literaturze [8], [1], [4]. Wśród produktów ubocznych chlorowania rozpoznano również takie związki organiczne, jak halogenoacetonitryle (HAN), halogenoketony (HK), halogenonitrometany (HNM), a wśród nich trichloronitrometan inaczej nazywany chloropikryną (CP) [5], [9].

Cały artykuł został opublikowany w numerze 3/2015 magazynu "Agro Przemysł"

Fot. freeimages.com