„Kanon kuchni polskiej”
W Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie minister Jan Krzysztof Ardanowski omówił rezultaty prac nad projektem pod nazwą „Kanon kuchni polskiej”.

Celem tego projektu jest wybranie i opisanie co najmniej stu potraw, które są najbardziej charakterystyczne dla kuchni polskiej. Projekt przewiduje określenie i skodyfikowanie tradycyjnych cech, metod i przepisów polskiej kuchni, które będą uważane za jej podstawę.
– Stworzenie kanonu narodowej kuchni polskiej może być doskonałą promocją Polski na świecie – zapewnił minister rolnictwa Jan Krzysztof Ardanowski.
– Polska kuchnia to spuścizna po naszych dziejach historycznych, to nasza tradycja, to coś, czym się szczycimy – podkreślił minister i zaznaczył, że kuchnia regionalna związana jest z mniejszościami etnicznymi, które wśród nas żyły: Żydów, Niemców, Olendrów, Tatarów, Rusinów czy Czechów. Powoduje to, że wiele elementów kuchni różnych narodów wpisało się w nasze dziedzictwo kulinarne. Dziś można do niego zaliczyć setki potraw.
– Podjąłem inicjatywę, żeby z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości stworzyć – przy pomocy wybitnych specjalistów, naukowców i kucharzy – coś, co na roboczo nazwałem „Kanonem kuchni polskiej”. Tej kuchni, która najbardziej kojarzy się z polskimi daniami. Po wielu miesiącach prac prowadzonych pod kierownictwem profesora Jarosława Dumanowskiego z UMK w Toruniu, taki zbiór potraw powstał. To są najbardziej powtarzalne i popularne polskie dania, które można nazwać narodowymi – podkreślił minister.
Kanon to próba uporządkowania tego obszaru tak, aby doprowadzić do swoistego renesansu kuchni polskiej, a następnie zapewnić jednolity przekaz na arenie międzynarodowej. Kanon skonstruowany jest tak, jak tradycyjny polski obiad. Są w nim przystawki, zupy, drugie dania i desery.
– Zadanie, polegające na wyborze stu dań, było bardzo trudne, ponieważ jest ich znacznie, znacznie więcej. Zapewne łatwiej byłoby wybrać ich pięćset niż sto – zauważył szef resortu rolnictwa. Dodał, że Kanon opracowany jest w dwóch odsłonach. Zawiera on przepis staropolski bardzo ciekawy, ale trudny dziś do zastosowania i przepis przetworzony przez najlepszych polskich kucharzy i dostosowany do dzisiejszych kulinarnych realiów.
Podczas konferencji zaangażowany w projekt Maciej Nowicki, szef kuchni w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, przedstawił opracowane na podstawie oryginalnych przepisów współczesne interpretacje kilku wpisanych do Kanonu potraw. Były wśród nich: jarmuż z kasztanami, hyćka czyli polewka z bzowych jagód, gołąbki z kapusty i szarlotka po warszawsku.
– Wielu turystów przyjeżdżających do nas z całego świata chce posmakować czegoś, co się z Polską kojarzy. Podobnie jak my wyjeżdżając za granicę szukamy smaków tamtych narodów. We Włoszech jemy pizzę, w Japonii sushi, a we Francji delektujemy się serami. Tak samo zagraniczni turyści szukają czegoś, co jest potrawą polską. Dlatego dalszym działaniem w kierunku rozwijania „Kanonu kuchni polskiej” będzie zachęcanie restauracji do tego, aby w swoim menu miały z tych stu dań kilka potraw. Gdy przyjdzie tam zagraniczny turysta będzie wiedział, że w ich ofercie są naprawdę tradycyjne dania, które wywodzą się z naszej kultury – zaznaczył minister Ardanowski.
Według ministra w przyszłości „Kanon kuchni polskiej” powinien być punktem odniesienia dla restauratorów, szefów kuchni, szkół gastronomicznych, dziennikarzy, działaczy kulinarnych, polskich placówek dyplomatycznych oraz wszystkich innych, którzy będą chcieli włączyć się w promocję i propagowanie kuchni polskiej.
– Myślę, że dobrym pomysłem byłoby przyznawanie specjalnego znaku dla restauratora, który informowałby o tym, że w menu znajdują się oprócz rozmaitych frykasów z całego świata, także nasze tradycyjne potrawy, które dobrze kojarzą się z Polską. To praktyczny zabieg, który może być bardzo przydatny do zwiększenia sprzedaży na rynku krajowym. A może kiedyś z naszą narodową kuchnią przebijemy się do wielkich, ponadnarodowych sieci restauracyjnych. Wszystko przed nami – podsumował dzisiejsze spotkanie minister Ardanowski.
„Kanon kuchni polskiej” jest próbą odpowiedzi na pytanie czym jest kuchnia polska, bo kuchnia polska to nie tylko to, co dzisiaj w naszym kraju jemy. To także to, co jest dla naszego kraju charakterystyczne i wyjątkowe. Kuchnia to coś więcej niż same potrawy, to także pewne zasady, idee rozstrzygające o tym co jest smaczne, zdrowe, z jakiegoś powodu dla nas odpowiednie i właśnie nasze.
Projekt „Kanonu kuchni polskiej” zostanie wkrótce opublikowany na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi i poddany będzie szerokim konsultacjom.
Potrawy zaproponowane w „Kanonie kuchni polskiej”
I. Przystawki
- Półgęsek
- Gęsie szyje
- Wątróbka gęsia
- Kaszanka
- Serdelki
- Kołduny litewskie
- Tatar
- Raki
- Śledź marynowany
- Szczupak po żydowsku
- Karp po żydowsku
- Węgorz
- Sielawa
- Babka ziemniaczana
- Ziemniaki nadziewane
- Cebularz
- Marchew faszerowana
- Jarmuż z kasztanami
- Knysze
- Sałata grenadierska armii gen. Hallera
- Pasztet z zająca
- Buraczki
- Szparagi po polsku
- Polenta [z bryndzą]
- Wątróbka cielęca
II. Zupy
- Rosół
- Żur żytni
- Żur owsiany
- Żur wielkopostny (rybny i wegański)
- Kapuśniak
- Czernina
- Krupnik
- Zupa grzybowa
- Barszcz
- Chłodnik litewski
- Chłodnik owocowy
- Ogórkowa
- Polewka piwna
- Zupa rybna
- Zupa rakowa
- Szczawiowa
- Grochowa
- Pokrzywowa
- Zupa śliwkowa
- Hyćka
- Zupa kminkowa
- Flaki
- Zupa z konopi
- Zupa makowa
- Szparagowa
III. Dania główne
- Kotlet schabowy
- Zrazy polskie
- Jagnięcina i baranina
- Wereszczaka
- Bigos
- Kiełbasa w piwie
- Pierogi ruskie
- Pierogi z serem
- Pierogi z owocami (czarnymi jagodami, wiśniami, truskawkami, jabłkami itd.)
- Pieróg z kaszą gryczaną
- Gołąbki
- Fasolka po bretońsku (z armii Hallera)
- Szczupak po polsku
- Szczupak na żółto z staropolska
- Sandacz po polsku z jajami
- Karp po polsku (w sosie piernikowym lub szarym)
- Pieczona gęś
- Kotlety z dzika
- Polędwica jelenia
- Zając ze śmietaną
- Sarnina
- Klops na kwaśno
- Kurczak nadziewany
- Potrawka z kurczaka
- Kaszka krakowska
IV. Desery
- Sękacz
- Pierniki
- Szarlotka
- Zefir jabłkowy
- Legumina jabłkowa z chlebem żołnierskim (armia gen. Hallera)
- Jabłka faszerowane
- „Ser” z jabłek
- Gruszki w winie z przyprawami korzennymi
- Mus z gruszek
- Sernik
- Makowiec
- Baba szafranowa
- Babka drożdżowa
- Mazurek
- Suszone śliwki nadziewane migdałami
- Placek drożdżowy ze śliwkami
- Kisiel z owoców (wiśni, malin, truskawek itd.)
- Pascha
- Pączki
- Chruściki
- Kremówka
- Marcepan
- Maliny
- Poziomki
- Rurki z bitą śmietaną
Komentarze